Reïncarnatie: je komt terug in een wereld
die je zelf mede gecreëerd
hebt
door Jan Rood
september 2010
|
Beeldend kunstenaar en auteur
Jan Rood woont en werkt
in Amsterdam |
|
Veel opmerkelijke gebeurtenissen kunnen door
reïncarnatie worden verklaard: iemand die opeens een vreemde taal kan
spreken, een muzikaal talent dat opeens opduikt, het herkennen van een
landstreek waar je in dit leven nog nooit bent geweest. Maar in de
tegenwoordige materialistische tijd is voor reïncarnatie geen plaats.
Omdat reïncarnatie me interesseert besloot ik eens in mijn kennissen- en
vriendenkring te informeren hoe zij daar over dachten. De antwoorden stemden
mij hoopvol: zó materialistisch waren we toch blijkbaar niet. Ik kreeg
verschillende persoonlijke ervaringen uit vorige levens te horen.
Mensen geloven al duizenden jaren in reïncarnatie
Onlangs herinnerde ik mij een boek dat ik jaren geleden eens gelezen had.
Het speelde ten tijde van farao’s in Egypte, waarbij het (hof)leven
gedetailleerd door de schrijfster werd beschreven. Ze putte uit eigen
ervaring, omdat ze het zelf in een vorig leven had meegemaakt. Ik had het
boek destijds geleend en wilde het opnieuw lezen. Ik kon mij de titel van
het boek en de naam van de schrijfster echter niet meer herinneren, zodat ik
er via het internet en boekhandels achteraan ging.
Tot op heden ben ik er
echter nog niet achtergekomen, maar het bracht me wel tot het (opnieuw)
overdenken van het onderwerp vorige levens of reïncarnatie.
Het woord reïncarnatie is afgeleid van de Latijnse woorden re (terug), in
(naar) en caro (vlees). Reïncarnatie wil zeggen dat het niet-stoffelijke
lichaam na de dood niet verdwijnt, maar in een andere persoon
herboren wordt. Het idee van reïncarnatie (oftewel zielsverhuizing)
bestaat al vele duizenden jaren. Het was al bekend bij de indianen
in Noord- en Zuid-Amerika.
|
Veel Hindoes hopen door een bedevaart naar de rivier
de Ganges in Benares (Varanasi) in India hun karma te
verbeteren en daardoor in een volgend leven meer geluk
en voorspoed te hebben. Foto Jeremy
Edwards. |
Het huidige christelijke geloof wijst het weliswaar af, maar
zelfs in de (gekuiste) versie van de Bijbel komen nog teksten voor die
ernaar verwijzen (zo zou Johannes de Doper een incarnatie van Elia zijn).
Reïncarnatie is het meest bekend als behorend tot het Hindoeïsme en
Boeddhisme. Maar ook westerse groeperingen, zoals Theosofen, Antroposofen,
Rozenkruisers, de New Age beweging en andere esoterische groepen geloven
erin.
Hebben baby's hun karakter
meegebracht uit een vorig
leven? Foto Jaroslaw Wojcik.
|
Reïncarnatie kan veel verklaren
Als je er goed over nadenkt, is het ook allemaal vrij logisch. Er kunnen
veel dingen door worden verklaard: iemand die plotseling een onbekende taal
kan spreken, of een jong en virtuoos muzikaal talent dat opeens opduikt,
maar ook een plotselinge herkenning van een landstreek of stad, zoals iemand
mij laatst uit eigen ervaring vertelde. Ook ziektes, aandoeningen en
allerlei andere dingen kunnen er door verklaard worden.
Zo zag ik jaren geleden eens een BBC-documentaire over vorige levens.
Een Indiaas jongetje vertelde in zijn vorige leven te zijn
doodgeschoten. In dit leven had hij boven zijn oor nog een kaal stukje
hoofdhuid ter grootte van een kogelinslag. Hij ging met de verslaggever
zijn (vroegere) eigen vrouw en kinderen opzoeken in de
elektriciteitswinkel die hij destijds dreef. Ze beaamden zijn verhaal,
terwijl zijn portret nog steeds aan de wand hing.
Tekenend is ook het antwoord dat Louis Couperus (die in zielsverhuizing
geloofde) eens aan Henri van Booven gaf, toen deze hem vroeg hoe hij de
Oudheid zó werkelijk kon uitbeelden: “Maar, ik ben er toch bij geweest”
(geciteerd in Literatuurgeschiedenis & Bloemlezing, H.J.M.F. Lodewick).
|
In het huidige materialisme (de leer dat de materie de enige begin- en
eindoorzaak is van al wat bestaat) is voor reïncarnatie uiteraard geen
plaats. De navolgers van deze filosofie die momenteel hoogtij viert in onze
westerse samenleving prediken daarom alleen maar dat de mens een (maakbare)
klomp vlees is.
Met dit alles in mijn achterhoofd besloot ik eens in mijn kennissen- en
vriendenkring te gaan informeren hoe zij nou over reïncarnatie of vorige
levens dachten. Wat ik vervolgens te horen kreeg stemde mij hoopvol: zó
materialistisch waren we toch blijkbaar niet. Ik kreeg zelfs persoonlijke
ervaringen uit vorige levens te horen en besloot er wat op te tekenen.
Reincarnatie-ervaring: “Oefening baart kunst.”
“Ik danste heel graag en mocht na lang trainen en veel klassieke
balletlessen eindelijk auditie voor de balletacademie doen. En na veel
spanning en afzien, was het dan eindelijk zover: ik werd aangenomen! De
eerste les was klassiek. Nou, dat kon ik wel; dat had ik jaaaren gehad.
Daarnaast nog een aantal nieuwe disciplines, zoals modern, folklore en
zangpresentatie.
Op zekere dag krijgen we een nieuwe danssoort: tapdansen. Lekker
ritmisch, forebeats, afterbeats, syncopen ..... Het klinkt weliswaar
geweldig, maar lijkt ook ingewikkeld. Ik zie vragende gezichten om me heen
en als ik erover nadenk, begrijp ik er ook niets van. De docente doet een
uitgebreide combinatie van passen en clicks voor die ze later met ons zal
gaan uitwerken. Maar wat een ritme en gevoel. Ik voel het borrelen. Zonder
na te denken sta ik daar en ratteketat, daar gaan mijn benen. Ik doe het
gewoon na. Zonder enige gedachte. Het gaat gewoon vanzelf.
Ik sta er versteld van, ga gewoon door en merk dat als ik erbij nadenk,
ik er niets van bak. Dan maar mijn verstand op nul. En ja hoor; het gáát,
achter elkaar door, de ene na de andere combinatie. Maar hoe kan dat nou? Ik
heb dit nooit eerder gedaan of geoefend!
|
|
Jaren later kom ik er achter dat ik al eerder getapt heb. Vóór mijn
jeugd, vóór mijn kindertijd, vóór mijn baby-tijd, vóór mijn geboorte. De
50er jaren. In een sessie kom ik erachter dat
ik inderdaad al veel getapt heb in lange rijen dames met mooie pakjes aan,
keurig op een rij. Dat ging toen na veel oefenen inderdaad ... heb ik dit
keer kunnen overslaan ... oefening baart tenslotte kunst!” (EvdV te A)
Reïncarnatie-ervaring: “Op welk conservatorium heb je gezeten?”
“Vele jaren geleden kwam ik erachter, of had althans het idee, dat ik
piano had gespeeld in een vroeger leven. Mijn gedachte was “als dat waar is
dan moet er nog iets van overgebleven zijn”. Dus kocht ik een oude piano en
begon er op te spelen. Gewoon doen, zonder lessen, zonder noten leren lezen,
fouten maken, maar gewoon blijven doen. Na een paar maanden kon ik al een
aardig stukje klassiek spelen. Ik gebruikte mijn eigen techniek.
Nu, jaren later, met een nieuwe elektronische piano, speel ik nog steeds
en heb zelfs een aantal muziekstukken gecomponeerd. En iedereen die het
hoort, vindt het prachtig. Het klinkt nogal uit de romantische tijd. Ik heb
nu ook een goed idee wie ik destijds ben geweest. Maar dat is niet
belangrijk. Waar het om gaat is dat je je vermogen/talent weer terug kunt
krijgen. Ze vragen me nog weleens op welk conservatorium ik gezeten heb; ik
kan echter nog steeds geen noot lezen ... Dus, dit was voor mij voldoende
bewijs dat we meerdere levens hebben geleid.” (JvdV te F)
|
Reïncarnatie kan het opeens opduiken van
muzikaal talent verklaren. Foto Kyu Oh. |
Reïncarnatie-ervaring: “Verliefd op een danseresje.”
“In de 19e eeuw was ik klompenmaker in Noord-Holland. We hadden een
huisje ergens aan een dijk, niet in een dorp, maar we hadden wel buren in de
omgeving. In die tijd was men in Nederland erg preuts en erg protestant. Ik
was geen van beide, maar mijn vrouw wel. Rond mijn 20ste maakte ik een reis
naar Parijs waar ik het “leven” in Montparnasse leerde kennen. Ik heb toen
op één avond meer bloot gezien dan in de rest van mijn latere getrouwde
leven. Natuurlijk werd ik stapelverliefd op een van de danseresjes.
Ik werd echter door mijn familie teruggehaald die mij vervolgens dwong om
met een vrouw te trouwen die mij bij mijn geboorte al was toegewezen. Ik
hield niet van haar en zij niet van mij. Maar het had voordeel voor de beide
families en dus woonden we noodgedwongen bij elkaar en verdroegen elkaars
aanwezigheid, zij het met moeite. Ik heb nooit meer dan één enkel van mijn
vrouw gezien. Ze ging voortdurend naar de kerk en als ze thuis was, was ze
voortdurend bezig om mij van de drank te houden.
Toen ik op 62-jarige leeftijd ten gevolge van alcoholmisbruik stierf, was
mijn vrouw nog steeds maagd, al heb ik dat nooit kunnen controleren.
Misschien dat ze een verhouding had met de dominee, of zo. Niet dat het me
iets kon schelen. Het idee haar aan te moeten raken vond ik net zo
afstotelijk als dat zij mijn aanrakingen vond.
Wat ik o.a. aan dat leven heb overgehouden, is een passie voor het spelen
van muziek (om danseresjes in mij te interesseren), een behoorlijk grote
handigheid in het bewerken van hout zonder daar iets voor geleerd te hebben,
een hekel aan de kerk, aan preutse vrouwen en aan gezinsleden die voor mij
beslissen. Bovendien heb ik altijd een voorliefde gehad voor donkerharige
vrouwen die vooral ook niet Nederlands mochten zijn. In dit leven ben ik 2x
getrouwd, hebben beiden donker haar en lijken hun namen op Maria, terwijl
het danseresje Marie-Louise heette.” (RH te A)
Reïncarnatie-ervaring: “Ineens zie ik dat dorpje opdoemen.”
“Ik kwam tijdens een sessie een voorval
tegen dat zich in de Tweede Wereldoorlog afspeelde in een dorp in Noord-Frankrijk aan de kust. Ik zag de details van een huis en hoe het was
gepositioneerd in een straat. Daar Frankrijk mij altijd al had aangetrokken
en ik er ook al verscheidene keren was geweest en de taal spreek, besloot ik
in 1982 in het voorjaar een korte vakantie te doen naar de kust van
Noord-Frankrijk als voorbereiding op een campingtocht in de daaropvolgende
zomer.
|
|
We rijden er dus heen en op een gegeven moment zie ik ineens het
betreffende dorpje voor me opdoemen, met de naam en alles precies zoals ik
het had gezien! Ik zag zelfs dat de schade uit de oorlog precies was als in
het voorval. Dit deed me besluiten om een echte “mission into time” te gaan
doen.
Die zomer gingen we naar Normandië en ik vond er verscheidene zaken precies
zo terug als ik wist uit vorige levens. Ik vond er zelfs mijn grafzerk terug
buiten de muren van een kasteel, nu een ruïne, waar ik gewerkt had als
melkmeisje. Later vond ik er een klooster terug waar ik gewerkt heb in de
bibliotheek. Alles klopte tot in de details!” (HdR te B)
Reïncarnatie kan niet ontkend worden
Tot zover de persoonlijke ervaringen van mensen uit mijn omgeving. Ook
hier blijkt weer uit dat reïncarnatie eigenlijk niet ontkend kan worden en
dat het geen kwestie van ‘geloven’ is. Het is gewoon realiteit. En, zoals ik
reeds eerder zei, het verklaart gewoon heel veel. Daarnaast wordt het
bestaan er met deze wetenschap ook rijker en zinvoller door. Het kan je ook
minder egoïstisch maken: tenslotte kom je weer terug in een wereld die je
zelf, mede, gecreëerd hebt.
Voorts nog enkele interessante websites:
Past Life Memory Bank
www.open-sesame.com ;
www.vorigelevens.nl ;
www.rondom-anna.nl/yvonne/ra/boeken.htm.
Enkele aanbevolen boeken:
“Have you lived before this life?” (“Heeft u al
eens eerder geleefd?”) door L.Ron Hubbard;
“Reïncarnatie” door drs. H van
Praag.
En op de volgende webpagina is “The Star Rover” te lezen, een roman over
reïncarnatie:
http://www.jacklondons.net/writings/StarRover/toc.html .
|
|
De publicatie van FiLOSCOOP
wordt verzorgd door Bureau Everink te Almere
Copyright © 2010
Jan Rood, Bureau Everink |
