augustus
2017
augustus
2017
door Jan Everink
Het overschakelen naar een gezondere leefwijze wordt vaak als moeilijk ervaren. Maar die problemen kunnen verdwijnen. Zodra je eenmaal aan een gezonde manier van leven gewend bent is het leven een stuk aangenamer. Door toepassing van enige vitalistische kennis is het overstappen naar gezonde leefgewoonten gemakkelijker dan vaak wordt gedacht.
Vitalistische ofwel zielkundige kennis is voor de samenleving heel belangrijk. De eerste Christenen hadden veel vitalistische kennis en het was daaraan te danken dat het Christendom als religie snel veel aanhang kreeg. Maar in de Middeleeuwen kwam de kerk onder de invloed van feodale heersers, met als gevolg onder meer dat veel zielkundige kennis verloren ging.
Na de Middeleeuwen deed Descartes een poging om de zielkunde weer op te vijzelen, maar hij werd erg tegengewerkt en na hem werden zijn vitalistische inzichten niet systematisch verder ontwikkeld en aangevuld. De zielkunde bleef voornamelijk een filosofisch discussie-onderwerp.
In de 19de eeuw kwam het anti-vitalisme op, een richting die ook wel wordt aangeduid als reductionisme, fysicalisme of materialisme. Volgens deze tegenwoordig nog steeds overheersende wetenschapsleer bestaan er helemaal geen zielen. De hedendaagse fysicalistische zielkunde, die het bestaan van zielen wil ontkennen, wordt aangeduid als psychologie. Vitalistische informatie zal men in die wetenschap niet aantreffen. Maar uit andere bronnen kan vandaag de dag toch wel heel wat vitalistische kennis worden verkregen. Deze kennis kan op veel gebieden praktisch worden toegepast, zoals in de geneeskunde en de zelfzorg.
Een belangrijk vitalistisch gegeven is dat de mens twee zielen heeft, de redelijke ziel en de animale ziel. Veel van de verwarring in de Middeleeuwse zielkunde kwam door de veronderstelling dat de mens maar één ziel heeft. De ziel van de mens werd beschouwd als een animale ziel met wat extra mogelijkheden. Door deze gedachte bleven veel zielkundige vragen onopgelost.
Na de Middeleeuwen toonde Descartes aan dat het bewuste ik van de mens, degene die kan denken en beslissingen kan nemen, zijn eigenlijke ziel is. Deze redelijke ziel is een zelfstandige eenheid die het lichaam allerlei handelingen kan laten verrichten zonder zich te bemoeien met de interne processen die daarvoor nodig zijn, stelde Descartes vast.
Door de arts Paracelsus was al eerder ontdekt dat de mens ook een animale ziel heeft, de archeus, die alle interne lichamelijke processen regelt. Paracelsus benadrukte vooral het belang van deze animale ofwel biologische ziel bij de geneeskunde.
Dat de mens twee zielen heeft is inmiddels door onderzoek bevestigd. Met name door L. Ron Hubbard werd aangetoond dat er onderscheid moet worden gemaakt tussen de redelijke ziel, door hem thetan genoemd, en de animale ziel, die hij aanduidde als de GE (Genetische Entiteit). Allebei deze spirituele entiteiten hebben vóór het tegenwoordige leven al vele keren eerder geleefd. Toepassing van deze kennis bij spirituele hulpverlening bleek uiteenlopende psychische stoornissen te kunnen oplossen en tot opmerkelijke verbetering te kunnen leiden. [ref. 1]
De relatie tussen de redelijke ziel en de archeus is heel belangrijk. De archeus wil in principe gehoorzamen aan het bewuste ik maar wordt daarbij vaak door deze in de verkeerde richting gestuurd.
In de tegenwoordige gezondheidszorg wordt weinig belang gehecht aan de invloed van het bewuste ik, de door Descartes beschreven redelijke ziel van de mens. Toch weten veel mensen nog steeds heel goed dat het mogelijk is om bewust te kiezen voor een gezonde lifestyle en zo de eigen lichamelijke conditie te verbeteren. Er is wat dit betreft ook een overvloed aan informatie beschikbaar. Maar waarom is het vaak zo moeilijk om die nuttige gezondheidstips daadwerkelijk toe te passen? Dat komt omdat ze veelal ingaan tegen bestaande gewoontes van de archeus. Daarom wordt het overschakelen naar een gezondere leefwijze vaak als een lastige opgave ervaren, met als gevolg tegenzin en falen. Dat is niet nodig als men de archeus wat beter begrijpt.
Veranderen van leefwijze wordt extra bemoeilijkt doordat bestaande gewoontes ten onrechte vaak worden beschouwd als onveranderlijke persoonlijke eigenschappen die vastliggen in het DNA. Over het DNA (DeoxyriboNucleic Acid) dat zich in de kern van elke lichaamscel bevindt wordt veel onjuiste informatie verkondigd. Het is een wijdverbreid misverstand dat de genen in het DNA een onveranderlijke vastlegging van iemands karakter en lichamelijke hoedanigheden vormen. De theorie dat iemands DNA als een dwingeland volledig voorschrijft hoe iemand zich gedraagt klopt geenszins. [ref. 2] Het DNA kan door de archeus op verschillende manieren worden gebruikt. Dat is mogelijk via de gen-expressie, een systeem waarmee genen voor korte of langere tijd méér of minder actief gemaakt kunnen worden.
Het onjuiste idee dat de genen het hele lichamelijke functioneren en zelfs iemands karakter bepalen ging een belangrijke rol in de tegenwoordige cultuur spelen, zoals werd beschreven in het boek "The DNA Mystique". [ref. 3] Toen de wetenschap eenmaal fysicalistisch was geworden had men geen verklaring meer voor de oorsprong van iemands persoonlijke eigenschappen. Er was behoefte aan een nieuwe zekerheid, en dat werd de theorie van het dwingende DNA. Dat idee is nog steeds vaak een excuus om het overschakelen naar gezondere leefgewoonten al gauw op te geven.
Gelukkig is het DNA helemaal niet zo dwingend. Maar wel moet iemand die wil veranderen rekening houden met de mogelijkheden en de beperkingen van zijn biologische ziel, de archeus.
Ieder mens heeft een interne procesbestuurder, de archeus, een spiritueel wezen met buitengewone biochemische vaardigheden. Alle interne functies en processen in het lichaam staan onder zijn supervisie. Door verandering van de gen-expressie kan de archeus het functioneren van de lichaamscellen besturen, met name de productie door de cellen van uiteenlopende moleculen. Indirect kan de archeus zo de werking van de organen en van het hele lichaamssysteem besturen.
Het lichaam is een systeem van dynamische evenwichten, zoals door Walter Cannon werd beschreven in zijn fameuze boek "The wisdom of de body". [ref. 4] De lichamelijke wijsheid waar Cannon op doelde is in feite de wijsheid van de archeus. De archeus heeft een moeilijke taak want hij moet altijd zorgen dat de verschillende organen in een evenwichtig geheel met elkaar samenwerken. Het is vaak eenvoudiger om een bestaand lichaamsevenwicht te handhaven dan om een beter tot stand te brengen; reden waarom de archeus geneigd is om niet te willen veranderen. Een bestaande niet-optimale conditie is voor de archeus vaak goed genoeg, tenzij hij signalen van het bewuste ik ontvangt dat verbetering wenselijk is.
De archeus heeft regelmatig duidelijke aanwijzingen van het bewuste ik nodig. Als iemand actief en gezond leeft dan heeft dat niet alleen directe effecten op de lichamelijke conditie. Ook geeft het bewuste ik, de redelijke ziel, daarmee signalen aan de archeus dat de interne functionering van het lichaam zo mogelijk nog beter op gezondheid en fitheid gericht moet zijn. En ongezonde gewoonten zijn niet alleen direct schadelijk voor het lichaam; ook zijn het voor de archeus signalen dat het bewuste ik geen belang hecht aan behoud of verbetering van de gezondheid.
In het lichaamssysteem worden de evenwichten gehandhaafd via zogenoemde setpoints, grootheden als lichaamstemperatuur, bloedsuikergehalte en bloeddruk. Deze en verschillende andere setpoints zijn enigszins variabel, waardoor het totaal-evenwicht door de archeus steeds kan worden afgestemd op de actuele situatie. Bij het tot stand brengen van een totaal-evenwicht probeert de archeus in principe te gehoorzamen aan het bewuste ik, de redelijke ziel. Regelmatig bewegen, gezonde voedingsgewoonten en andere heilzame maatregelen zijn signalen voor de archeus dat de redelijke ziel een gezond en fit lichaam wil hebben. Weinig lichamelijke activiteit en ongezonde gewoonten worden daarentegen door de archeus beschouwd als signalen van het bewuste ik dat het bestaande evenwicht niet verbeterd hoeft te worden.
De archeus bestuurt de interne evenwichten via de gen-expressie, daarbij rekening houdend met de aanwijzingen van de redelijke ziel. Dat het mogelijk is de gen-expressie door voeding en lifestyle te beïnvloeden is door onderzoek bevestigd. Na een 3 maanden durend voeding- en lifestyle-programma was de expressie van meer dan 500 genen veranderd. De expressie van genen die worden geassocieerd met verschillende ziektes was lager geworden terwijl de expressie van genen met een beschermende werking was toegenomen. [ref. 5].
Veranderingen van de lichamelijke conditie komen vooral tot stand door aanpassingen van de gen-expressie. De expressie van de genen wordt gestuurd met behulp van een regulatiesysteem in iedere lichaamscel. In dat systeem worden onder meer bepaalde regelmoleculen gebruikt, de zogenoemde transcriptiefactoren. Met behulp van een specifieke transcriptiefactor kan een gen tot expressie komen, dat wil zeggen de betreffende lichaamscel instrueren om bepaalde moleculen te produceren. Transcriptiefactoren kunnen samenwerken in complexen om zo de expressie van groepen genen te reguleren. Het is mogelijk dat één transcriptiefactor de productie activeert van meerdere andere transcriptiefactoren, die vervolgens ook weer verschillende andere in werking stellen. Zo kan via één transcriptiefactor het expressieniveau van meerdere genen worden geregeld. Via dit systeem kan de archeus de interne lichaamsprocessen heel doeltreffend besturen.
Iedereen is in staat om gezonder te gaan leven, namelijk door de archeus te helpen bij de lichaamsbesturing. Het gaat erom duidelijke signalen te geven die door de archeus worden begrepen. De archeus kan stap voor stap naar betere gezondheid en fitheid worden begeleid. Dat kan in het begin soms tamelijk moeilijk lijken omdat deze interne procesbestuurder niet van plotselinge grote veranderingen houdt.
Het gaat er vooral om dat door lichamelijke activiteit en voedingsgewoonten consequent goede signalen aan de archeus worden gegeven. Door alleen maar zo nu en dan aan lichaamsbeweging te doen en gezond te eten wordt de archeus in de war gebracht. Alleen als hij regelmatig dezelfde boodschap van het bewuste ik ontvangt zal de archeus uiteindelijk bereid zijn het lichaamssysteem aanzienlijk aan te passen.
Ook moet worden beseft dat de archeus niet zomaar opeens het interne evenwicht kan veranderen. Lichamelijke verbetering is vrijwel altijd mogelijk maar heeft meestal wel tijd nodig. Te drastische veranderingen kunnen veel stress veroorzaken, omdat de archeus dan niet in staat is om zo snel een nieuw lichaamsevenwicht tot stand te brengen.
Belangrijk is ook dat het lichaam wordt voorzien van alle moleculen die voor gezondheidsverbetering nodig zijn. Daarom is goede voeding heel belangrijk. Als iemand ongezond eet en drugs gebruikt kan de archeus onmogelijk een optimale conditie realiseren. Dan krijgt hij niet de middelen die hij daarvoor nodig heeft.
De interne besturing door de archeus is extra belangrijk als het lichaam door de een of andere oorzaak ziek is geworden. De archeus is een onmisbare hulp in de geneeskunde, want hij zorgt voor de natuurlijke geneeskracht van het lichaam. De arts behandelt maar de eigenlijke genezing wordt door de archeus tot stand gebracht.
Ook bij genezingsprocessen heeft de archeus te maken met de mogelijkheden en onmogelijkheden van het lichaamssysteem. Hij moet altijd streven naar een dynamisch evenwicht waarbij alle setpoints betrokken zijn. Ook wordt hij beperkt door de beschikbaarheid van voedingsstoffen. Daarom is tijdens ziekte het eten van gezond voedsel extra belangrijk.
In principe zal de archeus de gezondheid zoveel mogelijk bevorderen. Maar als dat niet lukt zal hij stabilisering op een verstoord evenwichtsniveau realiseren. Chronische ziekte en veroudering kunnen worden begrepen als blijvende verstoringen van het totaal-evenwicht in het lichaam, zo bleek uit een omvangrijke literatuurstudie. [ref. 6] De archeus heeft dan als noodmaatregel het organisme op een minder-goede evenwichtstoestand gestabiliseerd.
In de tegenwoordige gezondheidszorg wordt al gauw aangenomen dat een ziekte chronisch is. Dan wordt, om de symptomen te bestrijden, regelmatige inname van medicijnen voorgeschreven. Beter zou zijn om eerst te proberen de archeus door speciale voedings- en lifestyle-maatregelen te stimuleren het lichaam toch weer gezond te maken.
Om genezing te bereiken moet de archeus worden geholpen bij het toepassen van zijn geneeskracht. Dat kan door goede voeding en voedingssuppletie. Ook is belangrijk om ondanks de ziekte toch lichamelijk zoveel mogelijk actief te blijven.
Bij een chronische ziekte moet de archeus het bestaande verstoorde evenwicht door een beter vervangen. De archeus heeft het evenwicht van de chronische ziekte als een noodoplossing tot stand gebracht. Daarom kost het moeite om hem ertoe aan te zetten die oplossing op te geven en een beter evenwicht te realiseren. Maar in veel gevallen is het zeker mogelijk.
Het bovenstaande is bedoeld als algemene gezondheidsinformatie, dus niet als medisch advies. Maak bij ziekte altijd gebruik van professionele medische hulpverlening.
1. L. Ron Hubbard: "Scientology: a History of Man"; The Dep. of Publications World Wide, East Grinstead, England, 1961
2. J. van der Wal: "Dwingeland DNA"; Geno nr 3, najaar 1995.
3. D. Nelkin en M.S. Lindee: "The DNA Mystique"; W.H. Freeman and Company, New York, 1995.
4. W.B. Cannon: "The wisdom of the body"; W.W. Norton & Company, New York, 1932.
5. D. Ornish et al: "Changes in prostate gene expression in men undergoing an intensive nutrition and lifestyle intervention"; Proceedings of the National Academy of Sciences of the USA 105(24):8369-8374, 17 juni 2008.
6. A. v.d. Plaats: "Geriatrie, een spel van evenwicht"; Van Gorcum/Dekker & van de Vegt, Assen, 1994.
De publicatie van FiLOSCOOP wordt verzorgd door Bureau Everink te Almere.
Copyright © 2017 Jan Everink, Bureau Everink